Er zat een schilder op een terrasje in Rome. Het was de beste tijd van zijn leven en hij was blij te 'zijn'. In die toestand werd hij plotseling geïnspireerd om een 'Jezus' te schilderen, iets wat hij nog nooit had gedaan. Terwijl hij zo zat, begon hij te kijken naar de mensen die langs hem liepen, op zoek naar het 'gezicht' dat zijn model zou kunnen zijn.
Eindelijk, na enkele uren, ging een man naast hem zitten. Het was de schilder duidelijk dat dit het gezicht was waarnaar hij op zoek was. Hij nodigde de man uit om voor hem te gaan zitten en hij schilderde zijn 'Jezus'.
Vele jaren later zat hij als oude man in een zelfopgelegde ballingschap in Marokko in een café. Zijn leven was in puin en hij verlangde naar de dood. Op dat moment realiseerde hij zich dat hij de 'duivel' moest schilderen. Hij keek naar de menigte tot hij zijn man vond.
In de studio tijdens het schilderen zei het model: 'Herinner je je mij niet. ik ben je Jezus.' - uit het Boek der Letteren verteld door Ra Uru Hu
13-05-2020